Bez kategorii
Kobiety i Grześ – szósty
Życie to nuda, przerywana okresami nadaktywności. Mycie patelni i olśnienie od czasu do czasu. Grześ na swoje olśnienie musi jeszcze trochę poczekać, ale – zapewniam – banalne ono nie będzie. Na razie gromadzi doświadczenia, dorasta. Kiedyś będzie musiał stać się dorosły. Czy życie pozwoli, aby stał się banalny? Nie sądzę.
W poczekalni siedziały jeszcze dwie dziewczyny i jeden facet. Atmosfera była towarzyska i facet z miejsca się zainteresował.
– Macie problem? – zapytał. – Ktoś jest w ciąży?
– Tak – odpowiedziała Sally. – On. Chyba.
Cisza trwała ułamek sekundy i nastąpił wybuch. Po minucie pielęgniarka wyjrzała z gabinetu i poprosiła, żeby się uspokoili, to nie jest jakiś pub, w końcu.
Trochę się uciszyło.
– A macie jakieś imię dla niego? – jedna z dziewczyn krztusiła się śmiechem.
– Nawet dwa – odpowiedział z powagą Grześ. – Imaginary na pierwsze i Number[1] na drugie.
Facet, widział go chyba gdzieś na biochemii, siedział na podłodze. – Kreatywne – stwierdził. – Żałuję, że będę za stary, żeby ją poderwać. To znaczy jego. To znaczy…
– Ja nie będę – wtrąciła się druga dziewczyna. – Będę Ledą, Ledem mogę być też. Przeformatuję się i błysnę. Niech waszemu dziecku błogosławi Latający Potwór Spaghetti! Read more „Kobiety i Grześ – szósty”
Minimalnie o wirusie, dużo o miłości, sporo o tegorocznych Wawrzynach Lubuskich i o nowej poezji. A Alski? Jak zwykle o tym samym i jak zwykle od pierwszej strony. No to dobrej zabawy wszystkim. Ponieważ jestem dbałą o swój ogonek pliszką, poniżej linki.
Pisałem tę powieść w 2013 roku będąc być może nadmiernie przepełnionym emocjami i nadmiernie ambitnym. Nawet jeśli powieść otrzymała oceny niekoniecznie pozytywne uważam, że się udała – to znaczy, że opowiedziałem ją tak, jak zamierzałem, że nie musiałem po drodze rezygnować z niczego. Niektóre jej fragmenty stanowią dla mnie osobisty kanon tego, co napisałem i to jest właśnie jeden z takich fragmentów. Jest to blog, który przed kilku laty (powieściowymi) prowadził jeden z bohaterów powieści – Fakhir. Fakhir jest Irańczykiem – Persem. Jest muzułmaninem, szyitą, sufim – jest derwiszem. Jest oświecony – przynajmniej takim starałem się go ukazać. Jednocześnie jest fizykiem – twórcą pewnej zaawansowanej idei energetycznej, która przepada razem z jego śmiercią. Tekst jest może i trudny, ale wydaje się wart przywołania. Cały czas proszę pamiętać, że pisze to muzułmanin. 
