marzec 2021 - Alski

Kobiety i Grześ – siódmy

31 marca 202131 marca 2021
by jerzyalski

Odnoszę wrażenie, że ta powieść nie jest o czymś innym, tylko nadal o tym samym, o czym pisałem do tej pory. Może być też i tak, że zmiana bohaterów, zmiana dekoracji nową powieść rzeczywiście tworzy. Natomiast emocje pozostają niezmiennie te same, a ponieważ ich niuanse, ich odcienie są niezliczone, można było aż tak wiele opowieści napisać. Potem zaś czytać, oby z niesłabnącą przyjemnością

Korzystał z danych giełdy frankfurckiej i tam zarejestrował się jako broker. Miał do dyspozycji dwa i pół tysiąca euro oszczędności. Zainstalował Xetrę[1] i któregoś poranka zrobił sobie trzecią kawę. Sally powiedział, że ma biegunkę i dzisiaj na Maxa nie idzie. Trochę tę biegunkę zresztą miał. O ósmej trzydzieści usiadł przed monitorami. Jego jedynym zadaniem było wybieranie ciągów liczb, przyporządkowywanie ich i wpisywanie w odpowiednie pola. Kiedy o wpół do drugiej wstawał od komputerów, miał na koncie trzydzieści sześć tysięcy osiemset dwadzieścia siedem euro i jedenaście centów. – Kurwa, to działa! – powiedział do komputera. Czuł się jak złodziej, któremu się udało. Read more „Kobiety i Grześ – siódmy” →

Bez kategorii

Kobiety i Grześ – szósty

26 marca 2021
by jerzyalski

Życie to nuda, przerywana okresami nadaktywności. Mycie patelni i olśnienie od czasu do czasu. Grześ na swoje olśnienie musi jeszcze trochę poczekać, ale – zapewniam – banalne ono nie będzie. Na razie gromadzi doświadczenia, dorasta. Kiedyś będzie musiał stać się dorosły. Czy życie pozwoli, aby stał się banalny? Nie sądzę.

W poczekalni siedziały jeszcze dwie dziewczyny i jeden facet. Atmosfera była towarzyska i facet z miejsca się zainteresował.

– Macie problem? – zapytał. – Ktoś jest w ciąży?

– Tak – odpowiedziała Sally. – On. Chyba.

Cisza trwała ułamek sekundy i nastąpił wybuch. Po minucie pielęgniarka wyjrzała z gabinetu i poprosiła, żeby się uspokoili, to nie jest jakiś pub, w końcu.

Trochę się uciszyło.

– A macie jakieś imię dla niego? – jedna z dziewczyn krztusiła się śmiechem.

– Nawet dwa – odpowiedział z powagą Grześ. – Imaginary na pierwsze i Number[1] na drugie.

Facet, widział go chyba gdzieś na biochemii, siedział na podłodze. – Kreatywne – stwierdził. – Żałuję, że będę za stary, żeby ją poderwać. To znaczy jego. To znaczy…

– Ja nie będę – wtrąciła się druga dziewczyna. – Będę Ledą, Ledem mogę być też. Przeformatuję się i błysnę. Niech waszemu dziecku błogosławi Latający Potwór Spaghetti! Read more „Kobiety i Grześ – szósty” →

Kobiety i Grześ

Kobiety i Grześ – piąty

23 marca 202123 marca 2021
by jerzyalski

Ten będzie trochę dłuższy, bo po drodze jest nieco rozważań, takich tam. Nie każdy lubi, ale że jest to opowieść o Grzesiu, to musiałem go trochę poopisywać. Każda przygoda ma jakiś fundament, a Grześ na razie nawet nie wie, że życie szykuje go na jego największą przygodę. On powinien być do tej przygody odpowiednio przygotowany, życie o to dba, a ja opisuję. Jeszcze trochę, a teraz zapraszam.

– Monika, przyjedź – poprosił. – Może przegiąłem. Siedzę na policji w Dreźnie i do jutra mnie chyba nie wypuszczą. Coś tam przekroczyłem, ale chciałem być grzeczny. Zrobiła się chryja, a oni wszyscy mówią, że to moja wina. Nie dogadam się z nimi, jeszcze za słaby jestem w języku Nibelungów.

– Geniuszku! – usłyszał śmiech w słuchawce. – Coraz bardziej cię lubię. O dziewiątej rano będę.

Cela była wygodna, a kolacja wręcz znakomita. Co jakiś czas przychodził policjant, patrzył na niego i odchodził. Nawet jeśli prycza nie była z Hiltona, radośnie rozłożył koc, zarzucił jego róg na głowę i niedługo potem spał. Śniły mu się rozmaite bijatyki, oraz Ufo. Czasy były inne, to sny inne też. Teraz nikomu nie śniło się, że nie przeżył. Read more „Kobiety i Grześ – piąty” →

Kobiety i Grześ

Kobiety i Grześ – czwarty

19 marca 202119 marca 2021
by jerzyalski

Przede wszystkim przypomnienie, że opowieść ta miała (i ma nadal) być odtrutką na czas zarazy. W tym odcinku dojrzewanie Grzesia do roli, jaką dla siebie wymyślił, kończy się powoli i pod koniec już widać zalążki „action movie”. Proszę o wybaczenie, że trochę to trwało, ale Grześ wymagał dość gruntownego uzasadnienia i od teraz, poza kilkoma wstawkami na temat możliwości ludzkiego umysłu, ciąży u mężczyzny, kotletów mielonych z mizerią, hurtowego kupowania samochodów, padaczki, zalet Lamborghini Gallardo i Diablo, znowu padaczki, ogrodów japońskich i sadzawek z karpiami koi, hm… sporo tego. Ale akcji będzie więcej, a chwilami aż za dużo. Jeszcze słówko na temat tytułów rozdziałów. Powstawały na zasadzie odległych skojarzeń, niektóre pasują, niektóre mniej. „Lata nauki Wilhelma Meistra” są mniej więcej na miejscu, takie mam wrażenie. Zapraszam.

W poniedziałkowe popołudnie siedział w studenckiej stołówce, przed nim stał talerz z mielonym, ziemniakami i buraczkami, za talerzem leżało otwarte dzieło „Płeć i charakter”, zaś naprzeciwko siedziała Aneczka. Pachnąca wszystkimi urokami, jakimi się pachnie w wieku dwudziestu paru lat i trochę nadąsana. Przed chwilą miał miejsce dialog. Read more „Kobiety i Grześ – czwarty” →

Kobiety i Grześ

Kobiety i Grześ – trzeci

16 marca 2021
by jerzyalski

Niekiedy będę dorzucał jakieś drobiazgi na temat pisania tej powieści i jej samej. Podejmę starania, aby nie nudzić. W zamyśle powieść miała być rozrywkowa. Jeżeli miały się pojawiać jakieś podteksty, to co najwyżej ironiczne, sarkastyczne (o sarkazmie w powieści jest to i owo), ostatecznie przelotnie szydercze komentarze do obyczajowej współczesności. Chyba wyszło i staram się, żeby taka ona była nadal, bo przecież nie skończyłem jej jeszcze. Bohaterki i bohaterowie zawsze chodzili u mnie „na długiej smyczy” i ta zasada została na „Kobiety i Grzesia” przeniesiona maksymalnie. Powieść jest pełna poczynań i refleksji, które narzucili sami bohaterowie, a ja im w tym nie przeszkadzałem i dzisiaj uważam, że to oni sami stworzyli opisany przeze mnie świat – ja tylko miałem pomysł i czasami mówiłem do któregoś z nich: lepiej tego nie rób. Nie zawsze mnie słuchali. Zapraszam – kolejny etap rozwoju osobowości Grzesia. Read more „Kobiety i Grześ – trzeci” →

Kobiety i Grześ

Kobiety i Grześ – drugi

13 marca 2021
by jerzyalski

Reszta z dwóch tygodni wyglądała dziwnie. Michał przykleił się do Marka, brata Pedra i oni wieczorami łazili we trójkę, Mrówka szła czasami z nimi, czasami zostawała na polu namiotowym, wtedy na przemian albo prowokując go, albo warcząc. Czasami łasiła się i on już wiedział, kto koło trzeciej w nocy rozepnie zamek namiotu. Kochali się jeszcze parę razy, dwa razy jej to zrobił. Pogryzła go do krwi, szczęście, że miał plasterki.

– Dlaczego? – zapytał szeptem.

– Lepiej, żebyś nie wiedział – przeciągnęła się. – Trafiasz w punkt, idealnie. To jakbyś we mnie turbinę włączył, albo podłączył pod wysokie napięcie. Wszystko zaczyna krzyczeć. Już! Ju…

Zakrył jej usta ręką.

– Językiem lepiej…

Całowali się. Ręką powędrował w dół.

– Wschód słońca zaraz – powiedziała wprost w jego usta.

– Pójdziemy popatrzeć?

Zacisnęła uda. – Jak nie przestaniesz, to nie pójdziemy. No i już nie wiem… – czuł na ustach jej uśmiech. – Dobra, idź zapytaj Pedra i tego jego gejowatego braciszka. Ja zapytam Michała, czy chce.

Pedro i Michał nie chcieli. Czekał przy kępie krzewów, kiedy Mrówka przyszła. Sama.

– Chodź.

Leżeli obok siebie na wydmie i patrzyli. Wysoko w górze rozwijało się widowisko. Przez świetlistą, granatową głębinę nad ich głowami wędrował pas głębokiej purpury, potem czerwieni, za nim zaczynała się nieśmiało różowość. Na północy, na horyzoncie morza ciągle był mrok, ale i on zaczynał się rozjaśniać. Gwiazdy gasły. Żadne z nich nic nie mówiło, Mrówka muskała go nogą, czuł na swojej osypujący się z jej stopy piasek. Cienie stawały się wyrazistsze, przybierały nieoczekiwane kolory rozbiegające się w kręgach, kiedy zamykał oczy na chwilę i wtedy czerwonawozłota poświata rozpoczęła wędrówkę po niebie. Pierwsze promienie słońca. Mrówka usiadła. Read more „Kobiety i Grześ – drugi” →

Kobiety i Grześ

Kobiety i Grześ – pierwszy

11 marca 202112 marca 2021
by jerzyalski

Lekarstwo na pandemiczne klimaty. Pigułka captorixu z „Serotoniny” Michela Houellebecq’a, zażywana raz po razie od września ubiegłego roku, na zmianę z korektami „Lotu” który ostatecznie wyszedł w grudniu. Kolejna powieść – „Halucynacja” – leżała skończona i nie miałem co robić. Mimo wszystko będąc ciągle daleko od „serotoninowego” Florenta zacząłem przyglądać się kolejnemu bohaterowi wyobraźni – Grzesiowi. Od Florenta był znacznie ciekawszy i szybko zaczął wykazywać tendencje rozwojowe. No to pisałem, strona po stronie, captorix po captorixie i napisałem tego tyle, że zacząłem się gubić – tyle tam było wątków, bohaterek i bohaterów, bezczelności i prowokacji. Było w tym coraz więcej zabawy, aż zrobiło się poważniej. Niedawno – bo tydzień temu. I wówczas nadeszła chwila zastanowienia – co zrobić z Grzesiem? Przypomniałem sobie przygodę z „Zachwytem”, kapitalne reakcje czytelniczek i czytelników i postanowiłem ją powtórzyć. Panie, panowie – oto „Kobiety i Grześ”. Powieść głupia, ale nie do końca, pisana dla zabawy, ale nie tylko, namawiająca do uśmiechu i chwili zapomnienia. Jeszcze jej logo. Jest to fotografia okładki płyty Leonarda Cohena „Death of Ladies’ Man”, chyba najgorszej płyty Cohena, ale cover photo jest genialne. Jest w tym cały Cohen, ale Grześ też. Fotografię zrobiłem przed chwilą i teraz już zapraszam. Odcinek pierwszy.

Ekspozycja

– Charlie, mamy problem – powiedział i usiadł. Charles opuścił swój obserwacyjny okop na gzymsie kominka, przespacerował leniwie przez zatopiony w mroku salon, usiadł przed nim, spojrzał. Niebieskie ślepia jego najlepszego przyjaciela połyskiwały zatroskaniem, ale i humorem. Charlie miauknął cicho, co mogło oznaczać tylko jedno. Read more „Kobiety i Grześ – pierwszy” →