Salon Literacki – grudzień 2018

        Po raz pierwszy przed świętami Bożego Narodzenia towarzyszy mi tak silnie wyrażone poczucie klęski – to najważniejsze zdanie w tym ćwiczeniu, powtórzone dwukrotnie. Esej jest inny niż dotąd pisane: stanowi daleko głębszą mieszankę osobistych wspomnień z ogólnymi refleksjami i może to dobrze. Otworzył mi drzwi do innego niż dotąd kształtowania przestrzeni literackiej i zamierzam to spostrzeżenie w kolejnych wykorzystywać. Po to, aby opowiadać precyzyjniej, bardziej zajmująco, z większą niż dotąd domieszką osobistych emocji. Natomiast sam temat? Jest być może najważniejszym do podjęcia współcześnie, bo dotyczącym zjawiska bodaj czy nie najbardziej nieoczekiwanego, z pewnością o trudnej do przewidzenia przyszłości. Natomiast zmieniającego nas nieodwołalnie. Nas, nasze relacje pomiędzy sobą, nasze relacje ze światem. Nie sposób jeszcze ocenić czy na lepsze, czy na gorsze. Niemniej, pewne emocje towarzyszące dziejącym się na naszych oczach zmianom pozwalają na podjęcie próby określenia, co tracimy. Co zyskujemy – jeszcze nie. Zapraszam do lektury.

http://salonliteracki.pl/new/ukryte-znaczenia/1627-bozonarodzeniowe-drzewko-z-zalacznikiem 

Po raz pierwszy przed Święta

Pegaz Lubuski – grudzień 2018

        „Pod choinkę” – czyli jak posiąść czas. Dodatkowy, dodany do własnego, przypisanego nam życia. Jak żyć dłużej – innymi słowy. Tekst starałem się ozdobić pewnymi rozważaniami i pewnymi wspomnieniami. Jest to prezent złożony pod Bożonarodzeniowym Drzewkiem dla wszystkich, bo każdy może wyciągnąć po niego rękę. Link do pdf-u poniżej, tekst od pierwszej strony. Wesołych Świąt wszystkim.

https://www.wimbp.gorzow.pl/wp-content/uploads/2018/12/PegazLubuski_2018_4_75.pdf 

Salon Literacki – grudzień 2016 (archiwum)

        Ten esej – dwa lata już liczący – przypomniał arcyuprzejmy w takich poczynaniach facebook, a ja skwapliwie skorzystałem. Bo mimo pewnej doraźności (wszak fundamentem jego jest konkretne zdarzenie polityczne) zawiera on pewne istotne treści ogólne, których materia rozpiera się się coraz bezczelniej w kulturze europejskiej i północnoamerykańskiej odbierając nam historię – bezceremonialnie przerabiając ją na poprawny politycznie budyń… poprawny być może, tylko kompletnie fałszywy, nie tylko niejadalny, ale wręcz trujący. Nie istnieje taka metafora historii – historia nie jest sztuką odzieży którą można do prania oddać. Proszek używany do tego prania zawiera zresztą kolejne i lepsze jeszcze fałszerstwa, bo przecież nikt poprawny politycznie nie przypomni teraz, że na początku wojny secesyjnej 1861 – 1865, północna Unia zniosła niewolnictwo – owszem, ale na terenach Konfederacji, u siebie pozostawiła je, a jakże! Końcowe fragmenty eseju traktujące o dostępności dzieł Williama Faulknera wówczas były absolutnie prawdziwe – aż przecierałem oczy ze zdumienia. Jak jest dzisiaj? Kto chętny, niech sprawdzi. 

http://salonliteracki.pl/new/ukryte-znaczenia/772-donald-trump-implikacje

Salon Literacki – listopad 2018

        „Życie jest furią, pomyślał. Furia – seksualna, edypowa, polityczna, magiczna, brutalna – dźwiga nas na szczyty finezji i strąca w głębie ordynarności. Z furii rodzi się tworzenie, inspiracja, oryginalność, pasja, lecz także przemoc, ból, czysta nieustraszona destrukcja, wymierzanie i przyjmowanie ciosów, po których nigdy się nie podnosimy. Ścigają nas Furie; Śiwa tańczy swój wściekły taniec, by tworzyć, ale i niszczyć”. …

        Tak się ten esej zaczyna. Salman Rushdie – „Furia”. W jakiś sposób uzupełnia on poprzednie rozważania: kto to wszystko pisze, gdzie to jest, jak powstaje i czym jest właściwie. Tym razem o pewnej emocji – pewnym stanie emocjonalnym którego towarzystwo podczas tworzenia światów umownie nazywanych fikcyjnymi jest gwarancją iluminacji, natchnienia – jakkolwiek to nazwać. Jest to stan kosztowny dla tego, kto tworzy, ale też jest gwarantem tego, co w tworzeniu najlepsze. Zapraszam, link poniżej.

http://salonliteracki.pl/new/ukryte-znaczenia/1609-furia-tworzenia